Veronique zit al wekenlang ‘gevangen’ op zeilboot: “Prachtig uitzicht, maar ik kan nergens heen”

Veronique Claus verblijft normaal op het eiland Culatra bij de stad Olhao in de Algarve, waar ze zeilcursussen aanbiedt. Daar vertrok ze op 12 maart met de boot Archi-Dome, zo'n 15 meter lang, in het gezelschap van de Belg Koen Lizen (49) en drie andere opvarenden uit Amerika, Duitsland en Engeland.

“We gingen nog aan land in Vilamoura en Lagos, en daar kregen we bevestiging dat we in elke jachthaven in Portugal konden aanmeren, omdat we ons altijd in Portugese wateren bevonden”, zegt Koen Lizen. “Toen we echter verderop langs de kust in Sines en Oeiras wilden aanmeren, werden we telkens geweigerd.” 

“De reden daarvoor is dat we niet onder Portugese vlag varen, en dus beschouwd worden als ‘buitenlands grondgebied’”, zegt Veronique.

Ze zetten dan maar koers richting Lissabon. “We waren de eerste zeilboot die daar aankwam, maar we mochten niet aanmeren”, zegt Veronique. “We gooiden ons anker uit op de rivier Taag.” Met aan de ene kant zicht op het bekende monument Cristo-Rei (een groot standbeeld van Jezus Christus), en aan de andere kant het plein Praça do Comércio, knal in het centrum van Lissabon. “A view to kill for, but nowhere to go”, zo vat Veronique het samen.

“De Portugese overheid behandelt zeiljachten of plezierbootjes net hetzelfde als grote cruiseschepen. Maar op onze boot is natuurlijk wel minder plaats om voedsel of drinkwater op te slaan. En al helemaal geen plaats om veel te bewegen. Een wandeling maken, dat kan hier echt niet.”

In het begin liet de groep midden op de Taag eten en drinkwater leveren via een taxiboot. Later kregen ze toestemming om naar de oever te varen, om zich te laten bevoorraden. “Dat moet dan wel heel snel gebeuren, en altijd onder politietoezicht. We voelen ons net gevangenen.”

De opvarenden uit Amerika, Zwitserland en Engeland mochten intussen een voor een het schip verlaten. Hun respectievelijke ambassades regelden een terugvlucht voor hen. “Die hebben echt uitstekend werk geleverd”, zegt Veronique.

Koen en Veronique bleven dus alleen achter op de boot. Hun dagen vulden ze met koken, het dagelijks werk op de boot en vooral met filosoferen over hoe de wereld er zal uitzien na Covid-19. 

En, Veronique schreef ook een open brief naar de Portugese president Marcelo, om haar situatie aan te kaarten. “Ik ben immers niet de enige”, zegt ze. In de Facebookgroep ‘Trapped @ Sea - a COVID19 situation’ zijn meerdere verhalen van mensen die sinds de lockdown vastzitten op zee. “We hebben ons verenigd.”

De situatie was overigens bijzonder speciaal voor Koen Lizen. Hij kocht begin dit jaar een flat in Lissabon, nadat hij jarenlang in Brazilië verbleef. Toch mocht hij niet van de boot, omdat zijn verblijfsvergunning nog niet in orde was. Om die in orde te brengen, moest hij gek genoeg in Lissabon zijn. Onmogelijk dus.

Gelukkig volgde gisteren goed nieuws. “Koen kreeg uiteindelijk toestemming om aan land te gaan, naar zijn appartement in Lissabon”, zegt kapitein Veronique. “Met dank aan de inspanningen van de Belgische ambassade en de lokale autoriteiten.” 

“Nu zit ik hier dus helemaal alleen. Maar ik klaag niet. Ik heb een mooi uitzicht. Hoewel het nu wel lang genoeg geduurd heeft. De administratie begint stilaan in beweging te komen. Als alles goed gaat, kan ik hier binnen 10 à 14 dagen weg.”

Lees ook:

Zal toerisme in eigen land boomen? Of gaat de reissector een bloedbad tegemoet? “Het zal chaos worden” (+)

Reissector pakt uit met stuntprijzen voor deze zomer. Maar moet je er in deze coronatijden al op in gaan? (+)

Virtueel op reis vanuit je luie zetel: de beste boeken, games, online musea en films (+)