‘Outcast: A New Beginning’ is een letterlijke blast from the past

Moet je deel één gespeeld hebben om met dit nieuwe spel aan de slag te gaan, vraag je jezelf misschien af? Nee hoor, maar wie toch een klein stukje vaderlandse gamegeschiedenis wil ervaren moet daarom niet meteen op zoek naar een stoffige CD-ROM van jaren geleden want in 2017 verscheen namelijk een volledige remake van het origineel voor de vorige generatie consoles. ‘A New Beginning’ zet het verhaal van dat spel weliswaar verder, maar de plot is niet dusdanig complex dat je onmogelijk kan volgen zonder die achtergrond. Protagonist Cutter Slade (jep, zo’n naam kreeg je nu eenmaal in 1999) heeft ook een handige vorm van geheugenverlies opgelopen, zodat alles netjes nog eens uitgelegd kan worden. Bondig samengevat: man landt op vreemde planeet en moet de locals helpen om zich te verdedigen tegen een invasie. Er komt weliswaar een beetje meer bij kijken, maar eigenlijk niet zo heel veel. Wat wel prominent aanwezig is, is een goed gevoel voor humor van de makers die niet enkel science fiction als genre, maar ook zichzelf al eens graag in het belachelijke durven trekken.

Het verhaal is dus vrij simpel, maar de gameplay is puur old school spelplezier. De bedoeling is dus om de planeet te bevrijden, en dat doe je uiteraard door een hele hoop dingen en vijanden aan gort te schieten. Dat doe je met amper twee wapens, een eenvoudig pistool en een sluipschuttersgeweer, wat op het eerste gezicht misschien bijzonder weinig lijkt. De geinige twist is hier echter dat beide schietijzers met verschillende modules kunnen worden uitgerust om ze om te toveren tot geschifte massavernietigingswapens. Aanvankelijk zijn dat nog behoorlijk tamme upgrades die van je pistool een semi-automatisch machinegeweer maken, maar hoe meer modules je vrijspeelt, hoe waanzinniger de mogelijke combinaties worden. Daarnaast krijg je door delen van de kaart te bevrijden ook speciale krachten ter beschikking om dat wapengeweld aan te vullen. Het leuke hieraan is dat hoe krachtig die speciale aanvallen zijn, afhangt van hoe goed je de inwoners van dat specifieke deel van de kaart geholpen hebt.

Naast schieten op alles wat los en vast zit, moet je natuurlijk ook van punt A naar punt B zien te geraken. In ‘A New Beginning’ krijg je daarvoor al snel een jetpack ter beschikking. En net als bij het wapentuig het geval was, is dat ding aanvankelijk een vrij simpel hulpmiddel om hoger te springen en uit de weg van aankomend gevaar te glijden maar bouw je het gaandeweg verder en verder uit tot je als een bezetene tientallen meters de lucht in kan schieten en van hot naar her over de kaart zweeft. Die kaart is bovendien mooi gevarieerd, met onder andere dichtbeboste jungles, ijzige vlaktes en dorre woestijngebieden waardoor alles er gevarieerd uitziet en de omgevingen nooit saai worden.

‘A New Beginning’ is geen AAA-titel van een gigantische ontwikkelaar, en dat wordt meteen duidelijk wanneer je het audiovisuele aspect van de game onder de loep neemt. De wereld van het spel ziet er zeker niet slecht uit, maar de animaties van de personages laten wel wat te wensen over. Ook wanneer er tijdens de vele conversaties en filmpjes wordt ingezoomd op gezichten, zie je al snel dat daar met een groter budget nog heel wat oppoetswerk had kunnen plaatsvinden. Van lipsynchronisatie is er vaak amper sprake, en de gelaatsuitdrukkingen balanceren tussen ‘lichtjes ongeïnteresseerd’ en ‘eergisteren gestorven’. Dat is enerzijds af en toe wel wat jammer voor de inleving, maar anderzijds draagt ook dit bij tot die unieke begin-jaren-2000-sfeer waarin heel het spel baadt.

‘Outcast: A New Beginning’ lijkt zó uit een lang vervlogen tijdperk te komen. Dat kan je negatief interpreteren, maar net die oubolligheid maakt dat het op dit moment als een frisse wind in het gamelandschap aanvoelt. Ja, de graphics verbleken naast die van de grote titels van de afgelopen tijd en ja, het verhaal is een aaneenrijging van vergeetbare science fiction stereotypes, maar daartegenover staat wél een spelwereld die aanvoelt als een grote open speeltuin in een spel dat duidelijk een passieproject was voor een studio van eigen bodem.