Van links naar rechts: Lauranne Stappers en haar partner Michaël, Wim Putzeys en Anne en Michel Maus.
Volledig scherm
PREMIUM
Van links naar rechts: Lauranne Stappers en haar partner Michaël, Wim Putzeys en Anne en Michel Maus. © Pieter-Jan Vanstockstraeten / Photo News / Photo News

Vijf getuigen vertellen over hun job in het stemlokaal: “De mooie dame die naast me zat op verkiezingsdag, werd mijn vrouw”

De voorzitter, secretaris en bijzitters van een kiesbureau zien toe op een correcte stembusgang, maar velen zien er tegenop: zeker als je voor de 14de keer een brief in de bus krijgt of tegelijk met je man wordt gevraagd. Wim is de uitzondering op de regel. Als secretaris leerde hij bijzitter Anne kennen en intussen zijn ze al meer dan 10 jaar getrouwd. “Het stemlokaal heeft ons samengebracht, mooi toch?”

4 reacties

  • Ben Boite

    4 weken geleden
    Zou dit geen interessante invulling zijn als gemeenschapsewerk voor onze leefloners en bepaalde gestraften?
  • Phil Smedts

    4 weken geleden
    Waarom wordt er geen oproep gedaan voor vrijwilligers, ik zou dat best wel eens een keer willen doen, maar het probleem daarbij is dat je dan daarna telkens weer opgeroepen wordt. Een collega van mij werd telkens weer opnieuw opgeroepen, terwijl er met 11 miljoen mensen in dit land toch mensen genoeg zijn om die taak eens op te nemen. Een andere mogelijk zou zijn om ambtenaren dat te laten doen, en hun compensatie te geven voor de tijd dat ze die kiesverrichtingen doen.
  • Ludovicus Glassee

    4 weken geleden
    Zijn er niet genoeg werkzoekenden beschikbaar voor deze eenmalige activiteit?
  • Rik Vanrobays

    4 weken geleden
    Het stemlokaal kan inderdaad eens verrijkend zijn doordat ge mensen ontmoet die je niet veel ziet. Het telbureau daarentegen is er teveel aan...pfff meegemaakt als voorzitter en nooit meer want dwangarbeid...dit is van de middeleeuwen, de tijd zonder computers...