Het onderzoek ging in augustus 2014 van start nadat de politie een anonieme brief ontving waarin stond dat Vahid-Jafar M. al jaren drugs dealde. De man baatte samen met Emad A. een krantenwinkel uit in Antwerpen. Uit het onderzoek bleek dat zij daarnaast een goed draaiende cocaïnehandel op poten hadden gezet en verschillende runners aanstuurden, die de drugs gingen afleveren bij hun klanten. Een aantal van hen vertelde de politie dat ze al 2,5 jaar bij hen kochten.

De handel werd georganiseerd vanuit de woning van Emad A. Die was immers beperkt in zijn verplaatsingen aangezien hij een enkelband droeg. Vahid-Jafar M. gaf het drugsgeld dat hij van de runners ontving aan zijn moeder. Marie V. bewaarde die voor hem. Ze hielp hem ook bij het afwegen en verpakken van de drugs, al hoorden de speurders haar via de telefoontap wel aan hem vragen hoe die weegschaal nu ook al weer werkte.

Haar advocaat pleitte dat ze een goede band had met haar zoon en dat haar moederhart wellicht te groot was. Hij vroeg om een opschorting, maar de rechtbank vond dat niet gepast en veroordeelde haar tot twee jaar cel met uitstel. Haar zoon Vahid-Jafar M. en zijn zakenpartner Emad A. kregen vier jaar cel.

Voor elf andere beklaagden waren celstraffen tot veertig maanden of werkstraffen weggelegd. De vier overigen kregen een opschorting.